Właściciel domu jednorodzinnego składa jeszcze zaświadczenie o wydaniu pozwolenia na budowę potwierdzające powierzchnię użytkową (w tym łączną powierzchnię pokoi i kuchni), wyposażenie techniczne domu oraz przedkłada rachunki za:
* energię cieplną,
* wodę,
* odbiór nieczystości stałych i płynnych.
O dodatek mogą ubiegać się najemcy lub podnajemcy mieszkań, osoby, które mają spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, prawo własności do lokalu w spółdzielni mieszkaniowej lub inny tytuł do zajmowanego mieszkania, i ponoszące wydatki z tym związane. Dodatek przysługuje też osobom mieszkających we własnych budynkach jednorodzinnych i wielorodzinnych, właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych, a nawet zajmującym mieszkanie bez tytułu prawnego, czekającym na lokal zamienny albo socjalny. Nawet jeśli ktoś ma prawo do dodatku z kilku tytułów, otrzyma tylko jeden dodatek.
Aby dostać dodatek, trzeba mieć odpowiednio niski średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku. Wysokość, jakiej dochód nie może przekraczać, zależy od liczby osób w gospodarstwie domowym wnioskodawcy. W jednoosobowym nie może przewyższać 175 proc. najniższej emerytury obowiązującej w dniu złożenia wniosku, a w wieloosobowym 125 proc. tej kwoty.
Aby obliczyć dochód, bierze się pod uwagę wszystkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania i po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe i na ubezpieczenie chorobowe (chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu).
Nie wlicza się świadczeń z pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg i dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych i okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, a także niektórych zapomóg pieniężnych.
Dochód z prowadzenia gospodarstwa rolnego oblicza się na podstawie powierzchni gruntów w hektarach przeliczeniowych i przeciętnego dochodu z 1 ha przeliczeniowego ostatnio ogłoszonego przez prezesa GUS.
Przy obliczaniu dodatku bierze się pod uwagę czynsz albo inne opłaty za używanie mieszkania, za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych, a także inne stałe opłaty, na przykład na eksploatację i utrzymanie nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej, albo zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną we wspólnocie mieszkaniowej, z wyłączeniem ubezpieczeń, podatku od nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.
Czytaj dalej >>>
Ustala się też normatywną powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego. Nie może ona przekraczać:
* 35 mkw. dla 1 osoby
* 40 mkw. dla 2 osób
* 45 mkw. dla 3 osób
* 55 mkw. dla 4 osób
* 65 mkw. dla 5 osób
* 70 mkw. dla 6 osób
na każdą dodatkową osobę zwiększa się powierzchnię o 5 mkw.
Ustalona w ten sposób powierzchnia normatywna może zostać przekroczona o 15 mkw., gdy mieszkanie zajmuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub której niepełnosprawność wymaga zamieszkania w oddzielnym pokoju.
Dodatek przysługuje, gdy powierzchnia lokalu nie przekracza powierzchni normatywnej więcej niż o 30 proc. Dopuszczalne jest też przekroczenie o więcej niż 50 proc., gdy udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu nie przekracza 60 proc.
Zanim zostanie obliczona wysokość dodatku, wylicza się wydatki na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu. Dzieli się wydatki na lokal przez jego powierzchnię użytkową, a następnie uzyskany w ten sposób wskaźnik mnoży się przez normatywną powierzchnię przysługującą rodzinie wnioskodawcy.
Potem oblicza się różnicę między wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu a kwotą poniesionych wydatków, która wynosi:
* 15 proc. dochodów w gospodarstwie jednoosobowym,
* 12 proc. w 2 - 4-osobowym,
* 10 proc. w 5-osobowym i większym.
Różnica ta wyznacza wysokość dodatku mieszkaniowego.
Przy miesięcznym dochodzie równym lub wyższym niż 150 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 100 proc. w wieloosobowym przyjmuje się do celów obliczeń wydatki odpowiednio w wysokości: 20 proc., 15 proc. i 12 proc. dochodów gospodarstwa domowego.
